7 Temmuz 2012, ben tabii o zamanlarda da cahilim. Yeni yeni tanışmışım Kayıp Rıhtım’la, yeni yeni ait olduğum bir yer buluyorum. Bir bakayım güzele benziyor dedim. Hayatımda gerçekten önemli bir dönüm noktasıydı. Kayıp Rıhtım’ın sloganı var ya, “Edebiyatta kaybolanlara...” Kahramanın Yol Türküsü bu sloganın vücut bulmuş hali işte. Gün içerisindeki koşuşturmacalardan, gerçeklerden yıpranan insanlar için kapılarını çalan Gandalf idi Hazal Abla. Kapılarımızı çalıyor, bize yolculuk teklifiyle geliyordu. Biz Bilbo değildik tabii... (Yolculuk fikrine başlarda sıcak bakmayan o aksi hobbit). Her hafta sonu kapılarımızın çalınmasını bekler olmuştuk. İşte Kahramanın Yol Türküsü, Gandalf ile çıktığımız bir yolculuktu. Her yayında kendimi daha çok geliştirdim her yayında biraz daha değiştim. Belki bu yönümle benziyorum Bilbo’ya. Ben her yolculuktan sonra biraz daha değiştim. Kendimi biraz daha buldum.

Yayınlar bir yerden sonra öyle mükemmel bir hal aldı ki bir alt kültür oldu çıktı. Bir “KUTULU” dendiğinde, bir “SAHUR YAYINI” dendiğinde, bir “YILBAŞI ÖZEL” veya “FUAR ÖZEL YAYINI" dendiğinde, hatta bir “RYLD ARGİTH NEFESİYLE KUTSANMIŞ ÇEKİLİŞ” dendiğinde sadece eski dinleyicilerin anladığı ve yüzlerinde gülümseme oluşturan söz öbekleri oluştu.

Eminim benim gibi düşünen onlarca kişi vardır, eminim her hafta sonu büyükçe şapkası ve sağlam asasıyla yol alan kahramanın peşine hevesle takılan onlarca kişi vardır. Kayıp Rıhtım ailesinin bağlarını böyle mükemmel bir yayınla yıllardır kuvvetlendirmekte olduğun için teşekkürler abla.

!!Uyarı!!

Gandalf ile yaptığım söz sanatı benzetmedir, gerçeği yansıtmamaktadır. Yoksa herkes yayıncımızın Lloth yolunda ilerleyen güçlü bir MATRON olduğunu bilir.

Türkünün uzun yıllar söylenmesi dileğiyle…

Zannediyorum 2011 sonbaharında tanıştım Kahramanın Yol Türküsü’yle. Ben programın belki de en vefasız dinleyicilerinden biriyim. Birkaç programda bir denk getirip de açabilirsem kendimi şanslı sayıyorum; ama bir gözüm hep forum sayfasında. Bu hafta ne işlenecek, ne konuşulacak ve (olmazsa olmaz) ne gıybetler dönecek hep bakarım. Yayın sonrası da mutlaka kontrol eder, kim yayını nasıl bulmuş merak ederim.

Ben vefasız dinleyici dedim ya, Hazal’sa bir program yapımcısı olarak tam tersim! 5 yıl olmuş. Koskoca yıllar geçti; ama hala her yayın ayrı bir konu, ayrı bir özen. İnternet radyoculuğunda eşine zor rastlanır bir başarı. Beraberinde gelen samimiyet de cabası.

Kayıp Rıhtım’ı, bir edebiyat sitesi yapan pek çok şey var; ama Kahramanın Yol Türküsü olmadan “Kayıp Rıhtım” olur muydu, bilemem. Umarım bir 6 yıl daha cumartesilerimizi şenlendirirsin.

Kahramanın Yol Türküsü’nü bir yılı aşkın süredir takip ediyorum. Hayatımda öyle bir yere sahip ki, genelde arkadaşlarım cumartesi akşamları hiç rahatsız etmezler. Hepsi o sırada nerede olduğumu bilirler.

Kahramanın Yol Türküsü’nü kendi red line’ım olarak görüyorum. Nasıl edebiyat adına, Kayıp Rıhtım ilk yol göstericimse, Kahramanın Yol Türküsü de ikinci yol göstericim oldu. O kahkahalardan yarıldığımız, gerçek anlamda sohbet edebilip tartışabildiğimiz, dolu dolu yayınları hiç bir zaman unutmayacağım. Yayınların en eğlencelisini, sunucuların en harikası sunarsa olacağı da bu zaten.

Bu programla daha erken tanışamadığım için üzgünüm, ama gelecek yayınlarda hep beraber olacağımız için çok mutluyum. Umarım daha uzun yıllar burada olur ve bizleri de çöreklerimizle, böreklerimizle, yemişlerimizle ekrana kilitlemeye devam eder. İyi ki doğdun Kahramanın Yol Türküsü! Başarılarının devamını diliyorum Hazal.

İmza: Hatungacı; nam-ı diğer Pembehatun.

Foruma üye olma yılım 2012, yani neredeyse 4 senedir buralardayım ve Kahramanın Yol Türküsü’nü belli aralıklarla dinliyorum. Benim için sevmemdeki en büyük sebep konu başlıkları diyebilirim. Her hafta özgün ve üzerinde rahat tartışılabilecek konular olması. Bu konular üzerinde de birçok kafanın fikirlerini birleştirmesini seviyorum. Daha nice yol türkülerine.

Kahramanın Yol Türküsü’nü, kahramanımızın en güzel şarkıları, efsane sohbetleri ve ufkumuzu genişleten muhteşem konuları heybesine koyduktan sora yola koyulduğu 2011 yılından beri takip ediyorum.

Fırtınakıran gerçekten takdire şayan bir biçimde herkese hitap edecek bir program yaratıp, bunu yıllardır, her hafta birbirinden güzel konularla sürdürmeyi başarıyor. Kayıp Rıhtım’ın bir nevi sesi olan ve olmasından da gerçekten çok memnun olduğum bu radyo programı başladığı günden beri kalitesini hiç bozmadan devam ediyor. Beni de epeyce kurtaran kayıt sistemi sayesinde cumartesi orada olamayan dinleyicilere de kucak açan, canlı dinleyenle dinleyemeyeni ayırmayan, bilgiye ulaşımı sınırlamayan bir radyo programı var karşımızda. İşte aradığımız yayıncılık anlayışı bu!

İşin güzel yanı yıllardır neredeyse her cumartesi akşamı duydukları Hazal Abla’nın sesine ailem ve çevrem de çok alıştı. Başta “Meh bu ne, neden dinliyorsun?” tepkileri veren ailem yıllar geçtikçe “Senin dinlediğin radyo programı yok mu bu akşam hayırdır?”a doğru meyledip çaktırmadan dinlemeye başlayınca anladım Kahramanın Yol Türküsü’nün gerçek gücünü. Kim olursanız olun, eninde sonunda memnuniyetle bu programa ve yayıncısına hayatınızda ve ailenizde bir yer açıyorsunuz.

Her hafta kitap listemi ikiye katlasa da, bir gaflete düşüp yayın saatine program yapan arkadaş katlini makul ve mutlak kılsa da, içimdeki gıybet canavarını salsa da (aslında bundan çok da şikayetçi değilim) çok seviyorum ben bu yayını.

Umarım daha uzun yıllar her bölümü apayrı bir emek olan bu programı ve Hazal Abla’yı sahalarda görmeye devam ederiz. Çünkü “Home Again”le başlayıp eve döndüğümü müjdeleyen cumartesi akşamlarımı başka kimselere kaptırmayı düşünmüyorum.

Tam şu an Home Again adlı şarkıyı dinliyorum, bunun benim için tek anlamı var Hazal Çamur’un o güzel radyo programı başlıyor. Şu an çok mutluyum, çünkü bu akşamın çok keyifli geçeceğini biliyorum. Her hafta bugünü bekliyorum. Çünkü saatimi önce 20.00’da çalması için sonra da 20.45’de çalması için ayarlıyorum. Unutacağımdan değil, belki bir işe dalarsam diye. Evde değilsem 20.00’de çalan alarmla eve hemen koşmak için vaktim var. Evdeysem de 20.45’deki alarmla çayımı alıp bilgisayarımın başına geçmek için sürem.

Bu program zamanla kendi ritüelini oluşturdu çünkü: Ben mutlu mesut bilgisayar başına geçer, kapımı kapatır, kendimi program için hazır ederim. Home Again’den hemen sonra ya ilgilendiğim bir konu hakkında keyifli ve zenginleştirici bir program başlar ya da bilmediğim bir konuda beni o konuya ısındıracak merakımı cezbedecek bir program.
(16 Ocak 2016 / Cumartesi)

***

Kayıp Rıhtım foruma geldiğimde, içerisini incelerken radyo bölümüne bakıp çok meraklanmıştım. Hele ki “Kahramanın Yol Türküsü” başlığı altında yazılanlar müthiş heyecanlandırmıştı. Ama sonra anladım ki yayın bitmiş, yayıncı programı bırakmış. Çok üzüldüm, bulabildiğim kayıtları dinledim ama bu üzüntümü gidermedi.

Ama kısa bir aradan sonra yeniden başladı yayın ve neredeyse her hafta yapıldı, hala da devam ediyor ve bugün de olacak. Yine çok mutlu ve heyecanlı bir şekilde akşamı bekliyorum.

Foruma bakınca programa dair ilk özlemimi 7 Temmuz 2013’te belirttiğimi görüyorum. O günü, “Kahramanın Yol Türküsü” hayranlığımın başlangıcı sayarsam, 2 yıl, 6 ay, 16 gündür hayranıyım ben bu harika radyo programının.

Hazal Hanım; iyi ki bu keyifli ve nitelikli programı yapmaya ve bize neşe, bakış açısı ve bilgi sunmaya gönüllü olmuşsunuz. Bana kattığınız her şey için minnettarım. Her şey için çok teşekkür ederim.
(23 Ocak 2016 / Cumartesi)

Kahramanın Yol Türküsü’nü yaklaşık bir sene önce, fantastik edebiyatın alt türleri yayınının kaydını dinleyerek keşfettim.

Hazal ablanın ve yayının pozitif enerjisi, verilen bilgiler gibi etkenler beni çok etkiledi ve sonraki haftalarda canlı dinlemeye başladım. Bu yayınlar sayesinde Rıhtım ahalisiyle daha da yakınlaştığımı hissettim. Ayrıca Ölümsüz gibi farklı kitapları keşfedip okumam da bu yayınlar sayesinde oldu. Masallar, mitolojiler ve fantastik edebiyat dışındaki alanlarda bilgi edindim ve eğlendim.

Cumartesi akşamlarıma kattığı renk için Hazal ablaya ve Rıhtım ahalisine teşekkürlerimi sunuyor ve nice mutlu yıllar diliyorum.

Kahramanın Yol Türküsü’nün bir yılı aşkın süredir dinleyicisiyim. Kendisine ilk kez bir ödevimi yaparken rast gelmiş, ardında müptelası olmuştum. İlk başta sadece fantastik ve bilimkurgu üzerine yayınlar yapılıyor gibi gözükse de bu sadece buzdağının görünen kısmıdır. Orada edebiyat, okuyucu ve yayıncı tartışılır.

Bunların ötesinde Kahramanın Yol Türküsü benim için bir okuldur. Orası bana küçük yayınevlerinin güzelliklerini, fazla bilinmeyen harika kitapları, dünya edebiyatının her köşesinden okumayı öğretti. Hepsinden değerlisi de benim gibi başta ne alacağını, okuyacağını bilemeyen birine, bir yerde edebiyat lafı geçti mi iki üç kelime söylemeyi öğretti. Keyifli tartışmalarına her cumartesi katılmanızı şiddetle tavsiye ederim.

Kulağıma bir türkü çalınıyor, uzaklardan ama bildiğim bir ezgi bu. Frodo’yla yüzüğü taşırken, Harry’le hortkulukları ararken, Vin’le Lord Hükümdarı alt etmeye çalışırken ve daha nice maceramda eşlik ediyor bana. Kimi zaman başka, gizli kalmış bir maceraya davet ediyor. Kimi zaman yol gösteriyor. Kimi zaman müjdeli bir haber veriyor ötelerden. Orada bir yerlerde, aynı saat ve günde bizi sobanın başına davet ediyor. Teşekkürler Hazal, bu maceralarda dostumuz olduğun, bizi kabul ettiğin için.

Kahramanın Yol Türküsü duyduğum ilk zamandan beri takip etmeye çalıştığım, sürekli kendini yenileyen, bağımlılık yaratan bir program.

Nice yıllara Hazal Çamur!

Kahramanın Yol Türküsü benim vazgeçilmezlerimden. İlk keşfettiğim zamanları hatırlıyorum da (sanırım iki yıl önceydi), gerek sunucunun samimiyeti, gerek dinleyicilerin içtenliği ve konulara yaklaşımlarındaki ciddiyet, beni oldukça şaşırtmıştı ve sevindirmişti. Heh demiştim, aile ortamı samimiyetinde bir program buldum.

O günden beri de aralıksız dinlemeye çalıştığım ve başlama saatini dört gözle beklediğim bir program oldu çıktı. Hatta “kendi günü, kendi saatindeki” yayınlarını kaçırmamak için planlarımı ona göre yapar oldum. Kahramanın Yol Türküsü’nü dinlemek bir gereksinim, bir ihtiyaç olarak hayatıma çoktan girmişti.

Bıkmadan yorulmadan her hafta bizlerin ayağına en ilginç, en harika konuları getiren sevgili kahramanımız Fırtınakıran, türkülerini söylemeye devam ettikçe emin olsun ki biz de “Sahi, bu konuları nerden buluyorsun?” diye söylenerek her daim dinlemeye hazır olacağız. Daha bize anlatacak çok şeyi olduğunu biliyoruz ne de olsa... eh, bir kahraman kolay yetişmiyor!

Hazal ile radyo hakkında konuştuğumuz ilk günü hatırlıyorum. "Yapsan ya, ne güzel olur," demiştim. Başta olumsuz yaklaşmış, "Neyime radyo programı..." demişti. Ama bir şekilde başladı, bizler de dinledik. Ve aradan koca bir 5 yıl geçti. Göz açıp kapayıncaya kadar demeyeceğim bu sefer. Çünkü gerçekten uzun zaman oldu. Ama o yayınlarına devam etti. Her yeni programda kendisinden daha fazla şey öğrendik, güldük, eğlendik, hatta gıybet yaptık!

Sonra katılımcılar almaya başladı, mutlu etti. Dinleyicilerin programa aktif olarak katkıları yayını daha da güzelleştirdi. Yeri geldi güldük, yeri geldi daha fazla güldük. Ama hiç ağlamadık. "Sesimizi duy yayın sektörü!" diyerek şikayet ettiğimiz oldu, yalan değil.

Rıhtım var oldukça Hazal da yol türküsüyle bizlere radyoda eşlik edecek umuyorum. Çünkü bu masalın daha uzun mu uzun yolu var. Selam olsun!

Öncelikle kavramsal olarak bu radyonun sevdiğim kısımlarından bahsetmeliyim.

İlki radyo girişinde çalan kahramanın türküsü. Kahramanın Yol Türküsü ismi ile bağlantılı olup olmadığından emin değilim fakat bu şarkıyı telefonuma indirip bıkıncaya kadar dinlediğimde Hazal abladan fırçayı yemiştim. (Bu satırları yazarken atmosfer olsun diye tekrar açtım). Şarkı fantastik bir atmosfere sokuyor. Kitap okurken dinlemenizi tavsiye ederim (benim gibi abartmayın ama).

İkincisi Hazal ablanın ilginç gülüşü. İlginç dediğim için darılma, gayet hoş bir gülüş. Hatta havalı. Sırf bu gülüşü duymak için her iki mesaj kısmında da esprilerin havada uçuştuğunu düşünüyorum (itiraf edin).

Ve Hazal ablanın bilgeliği. Kurgu edebiyatı ve romanlar hakkında benim bildiklerimin on katı kadar bilgiye sahip olduğunu tahmin ediyorum. Bunu dinleyicilerle paylaşmaktan da hiç çekinmiyor ve bunu çok iyi başarıyor. Sanırım bu bilgisini okumaya borçlu.

Kahramanın Yol Türküsü her cumartesi bizleri eğlendirmeyi, bilgilendirmeyi, özellikle de birbirimize düşürmeyi başarıyor. Tartışmaların bile eğlenceli olduğu bu radyo herkesin zihnindeki boşlukları doldurmaya devam ediyor.

Radyocu azmin hiç bitmesin abla, rıhtım ailesinin bu programa ihtiyacı var. Radyocu, yönetici, yazar, ve okur kimliğiyle bir şekilde hayatımıza girmeyi başaran Hazal ablaya sevgilerle...

Kahramanın Yol Türküsü eğlenceli, samimi, bol kırbaçlı gıybet kazanı... Say say bitmez efendiler. Kaç program oldu saymadık, kaç muhabbet geçti bilmedik. Hepsinin mimarı Hazal “Fırtınakıran” Çamur’dur ağbiler. Kendisi sağ olsun yeri geldi güldürdü yeri geldi insanlara okuma aşkını ve şevkini tatlı diliyle (Şırakkk!..) aşıladı. Kendisine teşekkürü borç biliriz efendiler. Daha fazla bilmek isteyen muhabbete gelsin. Hemi de pilavlı.

Okumaya hazır olun
Hem de daha çok okumaya
Dünyayı yozlaştırmaktan kurtarmak için
İnsanları kitaplarla bir etmek için
Sevgi ve gerçek belasını kınamak için
Yıldızların ötesine ulaşmak için
Kahramanın Yol Türküsü
Fırtınakıran her zaman ışık hızıyla hareket eder.
Ya teslim ol ya da okumaya hazır ol.
Şırakk... Çok doğru!

Not: Yukarıdaki parçayı hatırlamayanları pistten alalım.

Kahramanın Yol Türküsü’nün en eski ve ilk dinleyicilerinden biri olmak... işte size gururla ve düşman çatlatarak söyleyebileceğiniz bir şey! Çünkü o benim için bir radyo programından çok çok daha fazlası. Bir tutku, değişmeyen bir heyecan, bağımlılık yapıcı bir alışkanlık ve hayatımın vazgeçilmez bir parçası... Tıpkı her hafta buluşmayı heyecanla beklediğiniz, yokluğunda karalar bağladığınız, yanına vardığınızdaysa yüzünüzde güller açtıran, sabaha dek konuşsa bıkmadan dinleyeceğiniz, gidişini hüzünle izlediğiniz gerçek bir dost gibi... Tıpkı yayıncısı gibi “İyi ki tanımışım, iyi ki hayatımda var,” dediğiniz bir şey.

Ne biliyor musunuz? Kahramanın Yol Türküsü’nün benim için ne ifade ettiğini size kelimelerle anlatmamın gerçek bir yolu yok aslında. Çünkü “Anlatılmaz, yaşanır” denen o eşsiz tecrübelerin hayat bulmuş hallerinden biri o da. Tek söyleyebileceğim 5 yıl boyunca bir kere bile sıkılmadan dinlediğim ve bir 5 yıl daha sürse öyle yapmaya mutlulukla devam edebileceğim...

İyi ki varsın Hazal, nice yıllara kahramanım.

Kahramanla Yolculuğuma başlayalı sanırım 5 yıl oluyor. Sessiz bir gözlemci olarak başlayan yol sonunda konuk olmaya kadar gitti.

Bazen sadece güzel birkaç kitap adı duyabilmek için dinledim bazense hayatın bayalığından sıkılıp entelektüel bir faaliyete şahit olmak için. Entelektüellik ağır geldiği için sıradanlaşmadan bir iki dedikodu bir iki gıybet duymak için de dinlediğim oldu.

Ama en çok, Narnia’ya giriyormuşum gibi hissettirdiği için dinledim; sanki Mordor’a doğru Sam’le yola çıkmışım sanki baykuş mektubumu bekliyormuşum gibi hissettirdiği için. Hayatın gerçekliğine fazla kapılmamak için dinledim.

Adını hiç duymadığım, yazarlarla – kitaplarla tanışmama vesile oldu. Bakış açımı, hayatımı şekillendiren birçok kitapla tatlı bir cumartesi akşamı tanıştım. İtiraf ediyorum bazen yayından öğrendiklerimle, okumadığım kitabı okumuşum gibi anlatarak prestij kazandım.

Bir türlü istediğim kadar dinleyemediğim bir radyo! Hafta içi yoğunluğunda bazen tek duam oluyor: Biraz yağmur, bir kahve, bir battaniye, bir de Kahramanın Yol Türküsü!

Kahramanın Yol Türküsü benim için çok önemli bir yere sahip. Kayıt olduktan sonra forumda çok da aktif olmadan takılan bir üyeydim, Hazal’ın yayınları sayesinde buraya ısındım ve forumda kalıcı olmaya karar verdim. Bir süreliğine yürüttüğüm editörlük görevi bile bu yayın sayesindedir diyebilirim. Hazal sağ olsun!

2011 yılı başındaki ilk yayınlardan beri kesintisiz dinlemeye çalışıyorum. Hatırladığım en eski yayın distopyaların konuşulduğu program. Bir de "Home Again" şarkısını yayının resmi marşı yaptığımız yayın var ama o daha mı eski daha mı yeni çıkaramadım.

Cumartesi günleri kimselere söz vermiyorum, hava bile kararmadan radyoya gelip kendime locadan en iyi yeri ayarlıyorum. Yayını neden mi bu kadar severek dinliyorum? Çünkü bu konuları nereden buluyorsun yeaaa dedirtecek kadar şahane konuları üst üste işlemesiyle, ödüllü çekilişleriyle; gırgırı, şamatası ve kahkahalarıyla; yayına aldığı birbirinden ilginç konuklarıyla, Hazal’ın yıllardır değişmeyen kaliteli sesiyle ve tabii ki dillere destan "GIYBET"iyle Kahramanın Yol Türküsü tam bir efsane.

#DirenKahramanDahaSöylenecekÇokTürküVar

Kahramanın Yol Türküsü’nü Ocak 2011’den beri dinliyormuşum. Gerçekten beş yıl geçtiğini fark etmek tuhaf oldu. Liseler, üniversiteler bitmiş; iş hayatları başlamış, kaos gittikçe büyümüş. Hazal bütün o curcunanın arasında, sabit ve güvenilir bir sığınak gibi aynı frekanstan bizlere seslenmeye devam ediyor.

Cumartesi akşamları evde ya da dışarıda, durup dururken aklıma Blackmore’s Night’ın "Home Again" parçası geliyorsa bilirim ki Hazal bir yerlerde mikrofonunun tozunu almaya başlamış.

Her şeyle birlikte, program da yıllarla olgunlaştı (Ama Hazal’ın sesi hâlâ aynı...). Artık harika tartışmalar, arşivlik konu başlıkları tercih ediliyor.

Kahramanın Yol Türküsü güzel hatıralar, hararetli tartışmalar, harika müziklerle aklımda yer etti. Bir cumartesi gecesi şöminenin karşısında dostlarla söyleşmek gibi bir şey bu. Üstelik evinizden çıkmanıza gerek de yok, her şey ve herkes odanızın içine ışınlanıveriyor. Şömine hariç değil.

Kahramanın Yol Türküsü’nü severek takip ediyorum, çünkü belgesel gibi program. Eğitici, öğretici ve aynı zamanda çok eğlenceli. İçten bir samimiyet ve özveriyle hazırlanıyor. En azından bende uyandırdığı duygu bu. Faydalı, güzel konular tartışılıyor. Güzel konuklar ağırlanıyor. Kahramanın Yol Türküsü sayesinde edebiyat dünyası ile ilgili bir çok şeyi öğrendim. Öğreniyorum da. Şu arketip meselesi benim için hala bir muamma olsa da bir kitabı okurken artık daha ince detayları yakalamaya çalışıyorum. Pek başarılı olduğum söylenemez ama deniyorum en azından. Benim açımdan hoş bir farkındalık oldu.

Rahat 3 yıl, belki daha uzun süredir Kahramanın Yol Türküsü’nü dinliyorum. Devam ettiği sürece de dinlemeyi düşünüyorum. Hazal Hanım’ı tebrik ederim. Dilerim, beraber daha nice yıllar kutlarız.

Rıhtım’a geldiğim ilk zamanlar, Fırtınakıran’ın programa ara verdiği döneme denk gelmişti. Sık sık Kahramanın Yol Türküsü’nden bahsedildiğini duyar ve belki dinleyecek bir şeyler bulabilirim diye Radyo Kulesi’nin etrafında dolaşırdım. Hem çok merak ediyor, hem de yayınlandığı dönemde dinleyebilmiş olanları kıskanıyordum.

Fırtınakıran programa yeniden başladığında beklentim epeyce yüksekti, buna rağmen katıldığım ilk yayında bekleyebileceğimden çok daha iyi vakit geçirdim. İlk kez ateşin başında oturan insanların arasına katıldım. Her biri başka başka yerlerden gelen kahramanları tanıdım ve uzun uzun, daima büyük bir şevkle konuşan, anlattıklarıyla birlikte kendi de heyecanlanan Fırtınakıran’ı dinledim.

Ateşin başında buluşmaya devam ettik ve Fırtınakıran her seferinde çok daha iyi karşıladı bizi. Hiç yorulmadan, büyük bir enerjiyle, ilginç konularıyla çıktı karşımıza hep. En zorlu konuları, bilgece ama tüm muzipliğiyle anlattı. İletişimin ve bağ kurmanın yeni bir şeklini gösterdi.

Dinleyen herkesin kendini, Fırtınakıran’ın burada kurduğu, bu farklı aileye ait hissettiğine eminim. Ateşi yakan ve besleyen, dans edip türküler söyleyen çocuk sesli kadının yanına her varışımda evime geri dönüyorum.

Kahramanın Yol Türküsü’nü ilk yayından beri takip ediyorum ve gururla söyleyebilirim ki şu ana kadar yapılmış yayınlardan maksimum 2 tanesini kaçırmışımdır (onlar da elimden olmayan sebeplerdendi elbette). Bağımlılık yapıyor, her hafta arıyoruz kendisini.

Programın en güzel yanlarından biri elbette ki istisnasız her hafta yepisyeni konularla gelmesi. Hazal’ın “Bu konuları nereden buluyorsun?” sorusuna her hafta maruz kalma sebebi de bu olsa gerek. Şikayetçi miyiz? Tabi ki hayır. Seviyoruz.

Radyo yayını olmasına karşın karşılıklı bir etkileşimin olması ve yayının dinleyicilerin sohbetiyle de yönlenmesi elbette çok samimi bir ortam yaratıyor. Dinleyicilerin de katılımıyla ilerleyen program her seferinde kucak dolusu yeni bilgi öğretmesine karşın sürekli bir sohbet havasında ilerlediğinden hiç sıkmıyor, bağımlılık yapıyor. Hazal’ın müthiş diksiyonu da kendisini dinletmeyi çok iyi biliyor tabi.

Seviyoruz, onsuz yaşayamıyoruz efem. Daha nice nice nice kocaman yıllara ulaşır inşallah!

2011 yılının yağmurlu bir sonbahar günü (Hmm, düşündüm de yağmur kısmını sallıyor olabilirim). “Neyin nesiymiş yav şu radyo programı, bakalım bakalım…” diyerek adımımı attığım o ilk programı hatırlıyorum da... Ortama sarkastik balıklama dalışımdan dolayı az daha dayak yemediğim kalıyordu! Sonra da diyorlar “Türkiye’den neden bir Joker çıkmıyor?" Öhöm... Şakayı bırakacak olursam diyeceğim şudur ki daha dinleme şerefine erişeceğiniz ilk andan itibaren bağımlısı olacağınızı hissettiriyor size Kahramanın Yol Türküsü. Yayıncısıyla, konuklarıyla, dinleyicileriyle olsun, çok özel bir yerde olduğunuzu anlıyorsunuz. Sonrası malum zaten. Dinleyemediğiniz her hafta etrafınızda bir şeyler eksik kalmış gibi hissetmeye başlıyorsunuz. Neredeyse beş yıllık tecrübeyle sabittir efenim, durum bu.

Yayıncıya geleyim. Hazal, yürüttüğü bu programı yürekten seven ve ilgi alanları üzerindeki hakimiyeti muazzam derecede yüksek biri. Ayrıca yeniliklere de açık ve programıyla beraber kendini de sürekli olarak geliştirmeye devam ediyor (Yıllardır beğenerek takip ediyoruz, her programıyla kendini aştığını teyit edebiliriz efenim). Hal böyle olunca yayınların içerik açısından çok zengin ve dinlemesi çok keyifli hale geldiğini belirtmeme gerek kalmadığını düşünüyorum. Hazal’ın seçtiği konuların özgünlüğüne, kendisinin bu konular üzerindeki yetkinliğine, bunları biz dinleyicilere aktarışına düzülecek methiyeler yaz yaz bitmez şimdi. E ben üşengeç de bir adam olduğum için bu görevi diğer arkadaşlara bırakıyorum. Ne diyorlarsa +1 de benden efenim.

“Chat kısmına gel, chat kısmına!” diyenleri duyabiliyor gibiyim. Geldim, geldim. Yayıncısı gibi dinleyicileri de on numara olan bu mekanda chatte dönen sohbet, muhabbet radyonun değerine değer katıyor arkadaş. Çok güzel bir interaktif ortam var ve içine dahil olması hem eğlendirici, hem de aydınlatıcı. E tabii bir de ‘gıybet mode’ var şimdi, tadından yenmiyor. (Bilirsiniz bir Türk ıssız adaya düşecek olsa yanına ilk alacağı şey gıybet yapabileceği bir başa Türk’tür.) Bu iş böyle giderse yayıncımız bir de gıybet moderatörlüğü gibi mükemmel bir meslek kolunun ilk öncüsü olacak sanki. Buraya ilk ben yazayım da ileride “Ben demiştim,” diyerek dolanırım. Keh keh keh...

Neyse efenim... Bu yazdıklarımı da öyle kuru kuru okuyup geçmeyin. Gelin, Kahramanın Yol Türküsü’nü beraber dinleyelim. Bir kere dinledikten sonra bu özel programı bırakamayacaksınız zaten. Hem bakın kırbaç da var. Öhöm... Kırbaç mı? Kurabiyedir o, kurabiye...

2011’den beri sadık biçimde olmasa da yayınlarının takipçisiyim. Ulusal radyoların toplamından daha kaliteli bir program olan Kahramanın Yol Türküsü’nü vücuda getirdiğin için çok teşekkürler sevgili Hazal. On parmağında on marifetle kendini ve yayınını sürekli geliştiriyorsun ve eğlendirici, öğretici ve bilgilendirici birkaç saat sunuyorsun her hafta. Arada nefes almamı sağlayan bu güzelliğe nice nice yıllar diliyorum.